Πίνακας 11.3+11.4. Κεντρικές Κλιματιστικές Μονάδες (ΚΚΜ) - Συστήματα μηχανικού αερισμού / εξαερισμού.
- Πίνακας 9.1 Αδιαφανείς επιφάνειες
- Πίνακας 9.2 Διαφανείς επιφάνειες
- Πίνακας 11.3+11.4. Κεντρικές Κλιματιστικές Μονάδες (ΚΚΜ) - Συστήματα μηχανικού αερισμού / εξαερισμού
- Πίνακας 13. Συστήματα φωτισμού
3.4.3. Απαιτούμενος νωπός αέρας εσωτερικών χώρων: Για την εξασφάλιση συνθηκών υγιεινής στο εσωτερικό κάθε κτηρίου και κάθε ανεξάρτητου τμήματος κτηρίου απαιτείται η ανανέωση του αέρα, δηλαδή η αντικατάσταση μέρους του εσωτερικού αέρα από νωπό αέρα περιβάλλοντος. Οι απαιτήσεις νωπού αέρα καθορίζονται ανάλογα με: τη χρήση του κτηρίου, τον πληθυσμό των χρηστών και την παραγωγή ρύπων λόγω χρήσης του κτηρίου, που σε γενική προσέγγιση είναι αντίστοιχη της χρήσης του κτηρίου. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι υπολογισμού της απαραίτητης ποσότητας νωπού αέρα σύμφωνα με το ΕΛΟΤ ΕΝ 15251:2007. Για τις ανάγκες υπολογισμού του αερισμού σε μελέτες εκτίμησης της ενεργειακής απόδοσης κτηρίων, ο πιο εύχρηστος τρόπος υπολογισμού της ανανέωσης αέρα είναι βάσει των ελάχιστων ποσοτήτων που απαιτούνται σύμφωνα με τα εξής δύο κριτήρια: την εξασφάλιση των συνθηκών υγιεινής για τους χρήστες και την ελάχιστη ανανέωση βάσει του όγκου και της χρήσης του κτηρίου. Σε γενική κατεύθυνση, οι απαιτήσεις νωπού αέρα ανά κατηγορία κτηρίου (χρήση) θα πρέπει να καθορίζονται έτσι, ώστε να καλύπτουν τον ελάχιστο απαιτούμενο αερισμό (m3 /h/άτομο), ανάλογα με την πυκνότητα πληθυσμού (άτομα/m2 ) ανά χρήση κτηρίου. Λαμβάνοντας υπόψη τις απαιτήσεις αερισμού όπως ορίζονται στο πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ 15251:2007, στο πρότυπο της ASHRAE 62.1-2010 και στην Τεχνική Οδηγία του Τεχνικού Επιμελητηρίου Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 2425/86, στον πίνακα 2.3. καθορίζονται ο αριθμός ατόμων ανά 100 m2 μεικτής δομημένης επιφάνειας, ο ενδεικνυόμενος απαιτούμενος νωπός αέρας ανά άτομο (m3 /h/άτομο) και ο ενδεικνυόμενος απαιτούμενος νωπός αέρας ανά μονάδα επιφάνειας δαπέδου (m3 /h/m2 ) για κάθε χρήση κτηρίου ή/και χρήση θερμικής ζώνης. Αυτές οι τιμές αερισμού αποτελούν μέσες τιμές των όσων καθορίζονται στα προαναφερόμενα πρότυπα και στις προαναφερθείσες οδηγίες και λαμβάνονται υπόψη για τους υπολογισμούς της ενεργειακής απόδοσης κτηρίου, τόσο κατά την εκπόνηση μελέτης ενεργειακής απόδοσης κτηρίου όσο και για τη διενέργεια ενεργειακής επιθεώρησης. Δεδομένου ότι τα ισχύοντα πρότυπα αλλά και οι τεχνικές οδηγίες και οι κανονισμοί δίνουν ένα εύρος τιμών σχεδιασμού των συστημάτων αερισμού ανά χρήση, ο μελετητής κατά τη φάση σχεδιασμού του συστήματος μπορεί να επιλέξει όποια τιμή εκτιμά πως προσιδιάζει καλύτερα στο κτήριο, αρκεί να είναι μέσα στα όρια των κανονισμών. Ωστόσο, κατά τους υπολογισμούς που διεξάγονται στο πλαίσιο της μελέτης ενεργειακής απόδοσης, καθώς και της ενεργειακής επιθεώρησης κτηρίου, πρέπει να χρησιμοποιείται η αναφερόμενη τυπική τιμή του πίνακα 2.3. Διευκρινίζεται πως για τον υπολογισμό του απαιτούμενου αέρα για τη μελέτη ενεργειακής απόδοσης, οι βοηθητικοί χώροι (π.χ. κλιμακοστάσια, διάδρομοι, λουτρά, αποθήκες κ.ά.) κάθε θερμικής ζώνης, θα συνυπολογίζονται με την τιμή του πίνακα 2.3. που αντιστοιχεί σε βοηθητικούς χώρους. Δηλαδή, σε θερμική ζώνη που περιλαμβάνει και βοηθητικούς χώρους (π.χ. θερμική ζώνη γραφείων συμπεριλαμβανομένων των διαδρόμων), ο υπολογισμός του απαιτούμενου αερισμού θα γίνει με άλλη τυπική τιμή για το εμβαδό της χρήσης και με άλλη τυπική τιμή για το εμβαδό των βοηθητικών χώρων, σύμφωνα με τον πίνακα 2.3. Επίσης στις περιπτώσεις θερμικών ζωνών που αποτελούνται μόνο από βοηθητικούς χώρους, είναι σαφές πως ο υπολογισμός του αερισμού θα γίνει βάσει της τυπικής τιμής του πίνακα 2.3. που αντιστοιχεί σε βοηθητικούς χώρους. Επισημαίνεται ότι, στους υπολογισμούς για την ενεργειακή απόδοση του κτηρίου δεν λαμβάνονται υπόψη οι απαιτήσεις και η παροχή νωπού αέρα σε περιπτώσεις ειδικών εφαρμογών, όπως του τοπικού αερισμού μαγειρείων, αποθήκευσης ή συντήρησης τροφίμων, ειδικών ιατρικών εργαστηριών κ.ά., οι οποίες δεν εξυπηρετούν την κάλυψη των αναγκών αερισμού των χρηστών των χώρων. Συνοψίζοντας, για τον αερισμό των χώρων ενός κτηρίου, σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμη και όταν οι τιμές σχεδιασμού των συστημάτων αερισμού είναι διαφορετικές από τις τυπικές τιμές του πίνακα 2.3., ο μελετητής πρέπει: α) να χρησιμοποιήσει τις τυπικές τιμές αερισμού του πίνακα 2.3. για τους υπολογισμούς της ενεργειακής απόδοσης, β) να αγνοήσει εντελώς τις ιδιαίτερες απαιτήσεις αερισμού ειδικών εφαρμογών (όπως προαναφέρθηκε), για τους υπολογισμούς της ενεργειακής απόδοσης και γ) στην τεχνική περιγραφή των τεχνικών συστημάτων αερισμού, να τεκμηριώσει με σαφήνεια και πληρότητα, τις τιμές σχεδιασμού που έχει επιλέξει. Επισημαίνεται, πως οι επιλεγείσες αυτές τιμές αερισμού θα πρέπει να βρίσκονται εντός των ορίων των κατά περίπτωση ισχυόντων κανονισμών, ισχυουσών σχετικών τεχνικών οδηγιών και ισχυόντων προτύπων.
4.4. ΑΕΡΙΣΜΌΣ: Για τον υπολογισμό του αερισμού του κτηρίου λαμβάνεται υπόψη ξεχωριστά ο αερισμός από τις διαφυγές αέρα λόγω αεροστεγανότητας του κτηρίου (διείσδυση αέρα από χαραμάδες κουφωμάτων κ.ά.), από τη χρήση φυσικού αερισμού για την επίτευξη άνετων και υγιεινών συνθηκών διαβίωσης και από τη χρήση μηχανικού αερισμού στην περίπτωση που υπάρχει ανάλογη διάταξη. Οι διαφυγές αέρα λόγω αεροστεγανότητας υπολογίζονται με τη χρήση τιμών αεροστεγανότητας, που αναφέρονται συνολικά στο χώρο, προκειμένου να συμπεριληφθούν οι διαφυγές τόσο από τα κουφώματα (θέσεις συναρμογής με τα περιμετρικά δομικά στοιχεία και θέσεις επαφής των σταθερών πλαισίων με τα κινητά φύλλα), όσο και από άλλες διόδους του κελύφους (αρμούς κ.τ.λ.). Για τους υπολογισμούς της ενεργειακής απόδοσης των κτηρίων λαμβάνεται υπόψη μόνον ο αερισμός λόγω της ύπαρξης των χαραμάδων στα κουφώματα, όπως περιγράφεται ακολούθως. Ο φυσικός και o μηχανικός αερισμός πραγματοποιούνται με την ανανέωση του εσωτερικού αέρα από νωπό αέρα περιβάλλοντος, για την επίτευξη αποδεκτών συνθηκών υγιεινής και άνεσης. Στη μεθοδολογία ορίζονται τα απαιτούμενα επίπεδα νωπού αέρα ανάλογα με την κατηγορία και τη χρήση του κτηρίου. Οι τιμές για τα δύο είδη αερισμού λαμβάνονται ξεχωριστά, δεδομένου ότι ο αερισμός λόγω αεροστεγανότητας έχει συνεχή λειτουργία, ενώ ο αερισμός για την επίτευξη αποδεκτών συνθηκών ποιότητας αέρα πραγματοποιείται μόνο κατά τις ώρες λειτουργίας του κτηρίου. Ο μηχανικός αερισμός αναλύεται στην παράγραφο 4.6.
4.4.1. Αερισμός κτηρίου αναφοράς: Σύμφωνα με το άρθρο 9 του Κ.Εν.Α.Κ., στο κτήριο αναφοράς για κτήρια κατοικίας θεωρείται ότι εφαρμόζεται φυσικός αερισμός σύμφωνα με τις ελάχιστες απαιτήσεις νωπού αέρα, όπως καθορίζονται στην παράγραφο 2.4.3. της παρούσας τεχνικής οδηγίας. Αντίθετα, στο κτήριο αναφοράς, για κτήρια του τριτογενούς τομέα εφαρμόζεται σύστημα μηχανικού αερισμού (παροχή νωπού αέρα ή εξαερισμός ή κεντρικές κλιματιστικές μονάδες διαχείρισης αέρα), προκειμένου να καλυφθούν οι απαιτήσεις σε νωπό αέρα, όπως καθορίζονται στην παράγραφο 2.4.3. Όσον αφορά στον αερισμό λόγω της ύπαρξης χαραμάδων στα κουφώματα (διείσδυση αέρα), σύμφωνα με το άρθρο 9 του Κ.Εν.Α.Κ., το κτήριο αναφοράς θεωρείται ότι διαθέτει αεροστεγανά κουφώματα και ο αερισμός μέσω χαραμάδων ορίζεται σε 5,5 m3 /h και ανά m2 κουφώματος, για συνθήκες κανονικής ανεμόπτωσης και επιφάνεια ελεύθερη σε ελεύθερα δομημένο σύστημα. Ο αερισμός λόγω χαραμάδων από τα μη ανοιγόμενα τμήματα των κουφωμάτων και υαλοπετασμάτων θεωρείται αμελητέος και δεν λαμβάνεται υπόψη στους υπολογισμούς. Ο αερισμός μέσω τυποποιημένων θυρίδων αερισμού για το κτήριο αναφοράς λαμβάνεται όπως και στο υπό μελέτη ή προς επιθεώρηση κτήριο, ανάλογα με τον τύπο των θυρίδων (καμινάδα, εξαερισμό για συσκευές αερίου) και τον αριθμό αυτών.
4.4.2. Αερισμός λόγω αεροστεγανότητας (διείσδυσης του αέρα): Ο αερισμός λόγω αεροστεγανότητας του κτηρίου ή θερμικής ζώνης (διείσδυσης του αέρα), πραγματοποιείται μέσω των χαραμάδων των κουφωμάτων του κελύφους (συναρμογές κουφωμάτων με περιμετρικά δομικά στοιχεία, συναρμογή κινητών φύλλων κουφωμάτων) ή των θυρίδων αερισμού (για συσκευές αερίου) ή των καμινάδων εστιών καύσης (τζάκι, θερμάστρα πετρελαίου ή ξύλων κ.ά.), καθώς επίσης και από τους αρμούς των δομικών αδιαφανών επιφανειών του κτηρίου. Για τους υπολογισμούς του αερισμού λόγω αεροστεγανότητας η διείσδυση αέρα μέσω των δομικών αδιαφανών εξωτερικών επιφανειών του κτηριακού κελύφους θεωρείται αμελητέα και λαμβάνεται ίση με μηδέν. Ο αερισμός μέσω θυρίδων αερισμού ή καμινάδων εστιών καύσης (τζακιού, θερμάστρας ξύλων ή πετρελαίου κ.ά.), λαμβάνονται κατά περίπτωση και σύμφωνα με το αριθμό των θυρίδων τού υπό μελέτη ή προς επιθεώρηση κτηρίου. Στον πίνακα 3.23. δίνονται τυπικές τιμές για τη διείσδυση αέρα ανά θυρίδα αερισμού, που θα λαμβάνεται υπόψη στους υπολογισμούς ενεργειακής απόδοσης κτηρίου, τόσο στο υπό μελέτη ή προς επιθεώρηση κτήριο, όσο και στο κτήριο αναφοράς.
Οι εξώπορτες με περιθώριο στο κάτω μέρος >1,0cm και επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον επηρεάζουν την διείσδυση αέρα στη ζώνη οπότε κατά παραδοχή πρέπει να δηλώνονται και σαν θυρίδες αερισμού. Όπως φαίνεται και στον πίνακα 3.23, στην περίπτωση που υπάρχει εξώθυρα στο κτήριο (πόρτα σε επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον, πόρτα εισόδου) η οποία δεν έχει πλαίσιο στο κάτω μέρος και δημιουργείται χαραμάδα μεταξύ του ανοιγόμενου τμήματος και του δαπέδου, τότε η διείσδυση αέρα μέσω αυτής λαμβάνεται ίση με 10 m³/h αν το περιθώριο μεταξύ της θύρας και του δαπέδου είναι μεγαλύτερο του 1,0 cm και μηδενική αν είναι μικρότερο. Η διείσδυση αέρα από τις υπόλοιπες πλευρές τις εξώθυρας αυτής υπολογίζεται όπως και στα υπόλοιπα κουφώματα. Στο κτήριο αναφοράς η διείσδυση αέρα από τις εξώθυρες με περιθώριο στο κάτω μέρος σε επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον λαμβάνεται μηδενική. Ο αερισμός λόγω ύπαρξης χαραμάδων στα κουφώματα εξαρτάται από το μήκος των χαραμάδων, την ποιότητα των κουφωμάτων (βαθμός αεροστεγανότητας), τον αριθμό (και την επιφάνεια) των ανοιγμάτων στις εξωτερικές επιφάνειες του κτηρίου. Η διείσδυσητου αέρα διαμέσου των χαραμάδων των ανοιγμάτων καθορίζεται από τη διαφορά πίεσης μεταξύ των όψεων ενός κτιρίου που επηρεάζεται γενικά από άλλους παράγοντες όπωςη αναλογία εξωτερικών προς εσωτερικά ανοίγματα (εσωτερικές πόρτες) στο χώρο καθώς επίσης και η θέση του κτιρίου και των όψεων του, η ανεμόπτωση κ.α. Για τον υπολογισμό του αερισμού λόγω της ύπαρξης χαραμάδων (διείσδυση αέρα) λήφθηκαν υπ’ όψιν όλα τα παραπάνω και εκτιμήθηκαν τυπικές τιμέςαερισμού ανά τετραγωνικό μέτρο ανοίγματος (m³/h/m²) για τυπικές διαστάσεις κουφωμάτων (πόρτας – παραθύρου) και παρουσιάζονται στον πίνακα 3.24.
Κατά τη μελέτη ή την επιθεώρηση ενός κτιρίου και προκειμένου να γίνει ο υπολογισμός της ενεργειακής του απόδοσης καταγράφεται ο τύπος όλων των κουφωμάτωνκαι η συνολική επιφάνεια για κάθε κούφωμα. Από τον παραπάνω πίνακα επιλέγεται η κατάλληλη τιμή του συντελεστή διείσδυσης του αέρα για κάθε κούφωμα και πολλαπλασιάζεται με τη αντίστοιχη επιφάνειά του για να προκύψει η διείσδυση αέρα από κάθε κούφωμα. Η συνολική διείσδυση αέρα για το κτήριο είναι το άθροισμα της διείσδυσης αέρα όλων των ανοιγόμενων ή μερικώς ανοιγόμενων κουφωμάτων που έρχονται σε επαφή με τον εξωτερικό αέρα. Για τα πιστοποιημένα κουφώματα σύμφωνα με το πρότυπο EN 12207 επιλέγεται η τιμή της διείσδυσης από τον πίνακα που αντιστοιχεί στην κλάση/κατηγορία που αναγράφεται στην πιστοποίηση και δε γίνεται διαχωρισμός για πόρτες και παράθυρα. Στην περίπτωση που το κτήριο ή η θερμική ζώνη εφάπτεται με μη θερμαινόμενο χώρο ή με χώρο προσαρτημένου θερμοκηπίου ή με χώρο κυκλοφορίας (διάδρομοι, κ.τ.λ.), η διείσδυση αέρα μεταξύ των δύο χώρων λαμβάνεται μηδενική, σύμφωνα με παραδοχή του ευρωπαϊκού προτύπου ΕΛΟΤ ENISO 13789:2007.
4.4.3. Φυσικός αερισμός: Ο φυσικός αερισμός εφαρμόζεται μόνο στις κατοικίες, ενώ στα κτήρια του τριτογενούς τομέα η απαίτηση για νωπό αέρα καλύπτεται με σύστημα μηχανικού αερισμού, όπως περιγράφεται στην ενότητα 4.6. Ο φυσικός αερισμός των χώρων εφαρμόζεται μέσω της χρήσης των υφιστάμενων κουφωμάτων και καταγράφεται σε m3 /s. Εάν ένα κτήριο δεν διαθέτει μηχανικό αερισμό (μέσω κλιματιστικής μονάδας διαχείρισης αέρα ή άλλου συστήματος αερισμού), ως φυσικός αερισμός λαμβάνονται τα κατώτερα απαιτούμενα όρια νωπού αέρα στο χώρο (βάσει κανονισμών), όπως αναφέρονται στην παράγραφο 2.4.3. Όταν υπάρχει σύστημα μηχανικού αερισμού σε ένα χώρο κατοικίας, τότε κατά τους υπολογισμούς της ενεργειακής απόδοσης, ο φυσικός αερισμός μειώνεται κατά το ποσό του νωπού αέρα που προσάγεται από το σύστημα μηχανικού αερισμού στο χώρο. Σύμφωνα με το άρθρου 9 του Κ.Εν.Α.Κ. για τον αερισμό των κτηρίων (μηχανικό ή φυσικό), προβλέπεται ότι: στο κτήριο αναφοράς των κατοικιών εφαρμόζεται φυσικός αερισμός σύμφωνα με τις ελάχιστες απαιτήσεις, όπως καθορίζονται στην παράγραφο 2.4.3. αυτής της τεχνικής οδηγίας, στα κτήριο αναφοράς του τριτογενούς τομέα εφαρμόζεται σύστημα μηχανικού αερισμού όπως περιγράφεται στην ενότητα 4.6. Ο συντελεστής χρήσης φυσικού αερισμού, που υποδηλώνει το μέσο ποσοστό του χρόνου (καθ' όλη τη διάρκεια του έτους) κατά τον οποίο εφαρμόζεται φυσικός αερισμός, υπολογίζεται από την ποσότητα του απαιτούμενου νωπού αέρα που δίνεται στην παράγραφο 2.4.3. και τη διάρκεια λειτουργίας του κτηρίου. Για τα κτήρια κατοικίας η διάρκεια λειτουργίας θεωρείται κατά σύμβαση ίση με 18 ώρες (πίνακας 2.1.) και στο χρόνο αυτό γίνεται ισοκατανομή του απαιτούμενου νωπού αέρα, προκειμένου να εκτιμηθεί ο ρυθμός παροχής φυσικού αερισμού σε m3 /s. Ο αερισμός λόγω της ύπαρξης χαραμάδων (διεισδυτικός αερισμός) καθορίζεται ανάλογα με το είδος των κουφωμάτων, επιβαρύνει επιπλέον τα φορτία λόγω αερισμού του κτηρίου και καθορίζεται σύμφωνα με την προηγούμενη παράγραφο.
4.4.4. Αερισμός μη θερμαινόμενων και ηλιακών χώρων: Για τους μη θερμαινόμενους χώρους ή ηλιακούς χώρους, σύμφωνα με το πρότυπο ΕΛΟΤ EN ISO 13789 Ε2:2009, ο συνολικός αερισμός των χώρων (φυσικός αερισμός και διείσδυση), λαμβάνεται από τον πίνακα 3.25., ανάλογα με την περίπτωση.
5.6. ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΑΕΡΙΣΜΟΥ Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΖΟΜΕΝΟΥ ΑΕΡΑ: Το σύστημα μηχανικού αερισμού μπορεί να είναι ένα αυτόνομο τοπικό ή κεντρικό σύστημα αερισμού (προσαγωγή νωπού αέρα χωρίς άλλη επεξεργασία εκτός από φιλτράρισμα του αέρα) ή/και εξαερισμού (απαγωγή και απόρριψη εσωτερικού αέρα) ή/και τμήμα ενός δικτύου αερισμού με κεντρική κλιματιστική μονάδα (Κ.Κ.Μ.) διαχείρισης αέρα (θέρμανση, ψύξη, ύγρανση, αφύγρανση, φιλτράρισμα αέρα), δηλαδή πλήρης κλιματισμός και προσαγωγή του απαιτούμενου νωπού αέρα για το χώρο ή την θερμική ζώνη. Ο αερισμός του κτηρίου (ελεγχόμενος φυσικός, μηχανικός, μη ελεγχόμενος λόγω ύπαρξης χαραμάδων) είναι ένας βασικός παράγοντας που επιδρά στα φορτία θέρμανσης / ψύξης και κατά συνέπεια επηρεάζει την τελική ενεργειακή απόδοση του κτηρίου. Σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, στους υπολογισμούς των θερμικών και ψυκτικών φορτίων μιας θερμικής ζώνης (ή του συνόλου του κτηρίου) λαμβάνονται υπόψη τρεις τύποι αερισμού όπως: ο αερισμός μέσω χαραμάδων κουφωμάτων (διείσδυση αέρα), ο ελεγχόμενος φυσικός αερισμός από τη χρήση των κουφωμάτων, ο μηχανικός αερισμός, μέσω συστημάτων αερισμού - εξαερισμού - κλιματισμού. Για τον υπολογισμό της ενεργειακής απόδοσης κτηρίων σύμφωνα με τον Κ.Εν.Α.Κ., για τον αερισμό λαμβάνονται υπόψη τα εξής: α) Σε όλα τα κτήρια υπάρχει αερισμός λόγω αεροστεγανότητας του κτηρίου (διείσδυση αέρα από χαραμάδες κουφωμάτων κ.ά.) καθ’ όλο το 24-ώρο. β) Φυσικός αερισμός εφαρμόζεται μόνο στα κτήρια κατοικίας, όπως και στο κτήριο αναφοράς κατοικίας. Σε περίπτωση που ένα κτήριο κατοικίας διαθέτει μηχανικό αερισμό, τότε λαμβάνεται υπόψη στους υπολογισμούς μόνο για το υπό μελέτη ή προς επιθεώρηση κτήριο και όχι για το κτήριο αναφοράς, στο οποίο και σ' αυτήν την περίπτωση εφαρμόζεται φυσικός αερισμός. Όταν υπάρχει σύστημα μηχανικού αερισμού σε ένα κτήριο κατοικίας, τότε κατά τους υπολογισμούς της ενεργειακής απόδοσης του κτηρίου, ο φυσικός αερισμός μειώνεται κατά το ποσό του νωπού αέρα που προσάγεται από το σύστημα μηχανικού αερισμού. γ) Μηχανικός αερισμός, με την έννοια που ορίστηκε παραπάνω, εφαρμόζεται σε όλα τα κτήρια του τριτογενούς τομέα. Το κτήριο αναφοράς διαθέτει τα ίδια συστήματα μηχανικού αερισμού με το υπό μελέτη ή προς επιθεώρηση κτήριο, αλλά με συνολική παροχή νωπού αέρα ίση με τα απαιτούμενα επίπεδα που αναφέρονται στον πίνακα 2.3. αυτής της τεχνικής οδηγίας, με σύστημα ανάκτησης θερμότητας / ψύξης και τεχνικά χαρακτηριστικά όπως ορίζονται στην επόμενη παράγραφο. Σε κτήρια του τριτογενούς τομέα, για κάθε ζώνη ξεχωριστά, άν το σύνολο της ποσότητας του νωπού αέρα από τις Κ.Κ.Μ. ή/και τα συστήματα αερισμού, διαφέρει από το καθοριζόμενο στον πίνακα 2.3 της Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 20701-1, είναι όμως εντός των καθοριζομένων από τα ισχύοντα πρότυπα και κανονισμούς διαστασιολόγησης εγκαταστάσεων αερισμού ορίων, τεκμηριωμένα από σχετική συνοδευτική έκθεση/μελέτη, τότε στα σχετικά πεδία του λογισμικού θα εισαχθεί η τιμή παροχής που αντιστοιχεί στον πίνακα 2.3 με τα πραγματικά χαρακτηριστικά της εγκατάστασης. Κατά τη θεώρηση αυτή, η απομείωση ή προσαύξηση της παροχής νωπού αέρα γίνεται ομοιόμορφα (με το ίδιο ποσοστό) σε όλες τις Κ.Κ.Μ. και τα συστήματα μηχανικού αερισμού της θερμικής ζώνης. Αντίθετα, αν η συνολική παροχή αέρα είναι ατεκμηρίωτα ή αντίθετα από τους ισχύοντες κανονισμούς και πρότυπα αερισμού διαφορετική από την καθοριζόμενη στον πίνακα 2.3, τότε : α) αν είναι μικρότερη, στα αντίστοιχα πεδία του λογισμικού, θα δηλωθεί θεωρητική μονάδα αερισμού με παροχή την υπολειπόμενη μέχρι την καθοριζόμενη στον πίνακα 2.3 ποσότητα, μηδενική ανάκτηση (Q=0) και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά ίδια με αυτά του κτηρίου αναφοράς για την περίπτωση του μηχανικού αερισμού δηλαδή Event = 1,0kW/(m3 /s) β) αν είναι μεγαλύτερη, στο σχετικό πεδίο του λογισμικού των υφισταμένων Κ.Κ.Μ. και μονάδων αερισμού, θα δηλωθεί το σύνολο της παροχής με τα χαρακτηριστικά της υφιστάμενης εγκατάστασης. Επιπλέον, διευκρινίζεται πως η προαναφερόμενη περίπτωση (α) καλύπτει και την περίπτωση πλήρους απουσίας συστήματος μηχανικού αερισμού. Στην περίπτωση αυτή δηλαδή, δηλώνεται στο λογισμικό η καθοριζόμενη από τον πίνακα 2.3 παροχή νωπού αέρα, με Q=0 και τα λοιπά στοιχεία ίδια με αυτά του Κ.Α. για την περίπτωση του μηχανικού αερισμού δηλαδή Event = 1,0kW/(m3 /s) Ο μελετητής καταγράφει τα τεχνικά χαρακτηριστικά όλων των συστημάτων αερισμού του κτηρίου ή της θερμικής ζώνης, όπως προκύπτουν από τις μελέτες των αντίστοιχων συστημάτων. Αντίστοιχα, ο ενεργειακός επιθεωρητής καταγράφει τα τεχνικά χαρακτηριστικά των συστημάτων αερισμού από το έντυπο τεχνικών συστημάτων κλιματισμού / ψύξης, για τα οποία κάνει ταυτοποίηση. Όπως ήδη αναφέρθηκε, στους υπολογισμούς για την ενεργειακή απόδοση του κτηρίου, δεν λαμβάνονται υπόψη και δεν καταγράφονται τα συστήματα εφαρμογών αερισμού με ιδιαίτερες απαιτήσεις αερισμού, όπως ο τοπικός αερισμός μαγειρείων, αποθήκευσης ή συντήρησης τροφίμων, ειδικών ιατρικών χώρων κ.ά., τα οποία δεν χρησιμοποιούνται για την κάλυψη των αναγκών νωπού αέρα για τους χρήστες των χώρων.
5.6.1. Ελάχιστες απαιτήσεις & προδιαγραφές κτηρίου αναφοράς: Σύμφωνα με το άρθρο 9 του Κ.Εν.Α.Κ, εφαρμόζονται ελάχιστες προδιαγραφές για το σύστημα εξαερισμού ή μηχανικού αερισμού για τα νέα ή ριζικά ανακαινιζόμενα κτήρια ως εξής: Οι απαιτήσεις για νωπό αέρα στα κτήρια του τριτογενή τομέα, θα καλύπτονται μέσω μηχανικού αερισμού (προσαγωγής νωπού, ή κεντρικής κλιματιστικής μονάδα διαχείρισης αέρα ΚΚΜ). Κάθε σύστημα μηχανικού αερισμού που εγκαθίσταται στο κτήριο με παροχή νωπού αέρα ≥ 60%, επιτυγχάνει ανάκτηση θερμότητας σε ποσοστό τουλάχιστον 68% για συστήματα με πτερυγιοφόρους σωλήνες και 73% για τα λοιπά συστήματα ανάκτησης. Οι αεραγωγοί διανομής κλιματιζόμενου αέρα (προσαγωγής και ανακυκλοφορίας) που διέρχονται από εξωτερικούς χώρους των κτηρίων διαθέτουν θερμομόνωση με αγωγιμότητα θερμομονωτικού υλικού λ=0,040 W/(m.K) και πάχος θερμομόνωσης τουλάχιστον 40mm, ενώ για διέλευση σε εσωτερικούς χώρους το αντίστοιχο πάχος είναι 30mm. Ειδικότερα, κάθε νέο σύστημα εξαερισμού ή μηχανικού αερισμού θα πρέπει είναι σύμφωνο με τους Ευρωπαϊκούς Κανονισμούς και τις κοινές ευρωπαϊκές ενεργειακές απαιτήσεις σχεδιασμού Ecodesign, όπως θεσπίζονται από τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1253/2014 για τις απαιτήσεις οικολογικού σχεδιασμού μονάδων εξαερισμού ή μηχανικού αερισμού και τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1254/2014 για την σήμανση της κατανάλωσης ενέργειας των οικιακών μονάδων. Συγκεκριμένα είναι υποχρεωτική από το 2016 η ανάκτηση θερμότητας σε ποσοστό τουλάχιστον 63% ή 67% ανάλογα με το τύπο του εναλλάκτη και από το 2018 τουλάχιστον 68% ή 73% ανάλογα με το τύπο του εναλλάκτη. Επίσης θα πρέπει να διαθέτει υποχρεωτικά σύστημα παράκαμψης της παροχής αέρα (bypass), σύστημα μετάδοσης κίνησης είτε πολλαπλών ταχυτήτων είτε μεταβλητής ταχύτητας, και από το 2018 σύστημα ελέγχου και προειδοποίηση αλλαγής φίλτρων (για μονάδα αμφίδρομης ροής) με διάταξη παραγωγής οπτικών σημάτων ή με συναγερμό. Το κτήριο αναφοράς διαθέτει τα ίδια συστήματα μηχανικού αερισμού με το υπό μελέτη ή προς επιθεώρηση κτήριο, αλλά με παροχή νωπού αέρα ίση με τα απαιτούμενα επίπεδα που αναφέρονται στον πίνακα 2.3. αυτής της τεχνικής οδηγίας, με σύστημα ανάκτησης θερμότητας / ψύξης και με ισχύ ανεμιστήρων όπως ορίζεται ακολούθως. Σε περίπτωση που το εξεταζόμενο κτήριο έχει μεγαλύτερη παροχή νωπού αέρα (χωρίς τεκμηρίωση) από το κτήριο αναφοράς (πίνακας 2.3.), τότε η απομείωση της παροχής νωπού αέρα γίνεται ομοιόμορφα (κατά αναλογία του ποσοστού νωπού αέρα κάθε συστήματος), από όλα τα συστήματα μηχανικού αερισμού του κτηρίου αναφοράς. Σύμφωνα με το άρθρο 9 του Κ.Εν.Α.Κ, για το σύστημα εξαερισμού ή μηχανικού αερισμού του κτηρίου αναφοράς ισχύουν τα εξής: Για το κτήριο αναφοράς στις κατοικίες θεωρείται ότι εφαρμόζεται φυσικός αερισμός σύμφωνα με τις ελάχιστες απαιτήσεις, όπως καθορίζονται στην ενότητα 2.4.3. (πίνακας 2.3.) αυτής της τεχνικής οδηγίας. Για το κτήριο αναφοράς του τριτογενούς τομέα το σύστημα μηχανικού αερισμού έχει τα εξής χαρακτηριστικά: – Προσαγωγή ή/και απαγωγή νωπού αέρα σύμφωνα με την ενότητα 2.4.3. (πίνακας 2.3.) αυτής της τεχνικής οδηγίας. – Το σύστημα μηχανικού αερισμού διαθέτει εναλλάκτη ανάκτησης θερμότητας με συντελεστή ανάκτησης θερμότητας ηR = 0,5. – Η ειδική ηλεκτρική ισχύς των ανεμιστήρων εξαερισμού λαμβάνεται ίση με 1,0 kW/m³/s. Σύμφωνα με το άρθρο 9 του Κ.Εν.Α.Κ., για τις κεντρικές κλιματιστικές μονάδες (Κ.Κ.Μ.) του κτηρίου αναφοράς ισχύουν τα εξής: Για τις Κ.Κ.Μ του κτηρίου αναφοράς του τριτογενούς τομέα η ειδική ηλεκτρική ισχύς των ανεμιστήρων (προσαγωγής ή επιστροφής) λαμβάνεται ίση με 1,5 kW/(m3 /s). Σε ειδικές περιπτώσεις, κατά τις οποίες απαιτείται διάταξη ειδικών φίλτρων, ή/και υπάρχει σύστημα ύγρανσης, ή/και σύστημα ανάκτησης θερμότητας, η ειδική ηλεκτρική ισχύς των ανεμιστήρων για το κτήριο αναφοράς λαμβάνεται ίση με 2,5 kW/(m3 /s). Όλες οι Κ.Κ.Μ του κτηρίου αναφοράς του τριτογενούς τομέα με παροχή νωπού αέρα ≥ 60% επί της ονομαστικής παροχής τους διαθέτουν σύστημα ανάκτησης θερμότητας με εναλλάκτη θερμότητας και με συντελεστή ανάκτησης ηR = 0,5. Για παροχή νωπού αέρα <60% ο συντελεστής ανάκτησης είναι ηR = 0. Το σύστημα ύγρανσης αέρα του κτηρίου αναφοράς του τριτογενούς τομέα είναι ίδιο με εκείνο του εξεταζόμενου κτηρίου, ανεξάρτητα αν είναι ενσωματωμένο στην Κ.Κ.Μ ή αποτελεί αυτόνομο εξωτερικό σύστημα.
5.6.2. Μηχανικός αερισμός ή/και εξαερισμός: Μηχανικός αερισμός παροχής νωπού αέρα ή/και εξαερισμός είναι ένα σύστημα αερισμού που εφαρμόζεται συχνά σε κτήρια του τριτογενούς τομέα και κυρίως σε κτήρια με υψηλή πυκνότητα χρηστών (π.χ. σε χώρους συνάθροισης κοινού). Σε όλα τα νέα ή/και ριζικώς ανακαινιζόμενα κτήρια σύμφωνα με τον Κ.Εν.Α.Κ. θα πρέπει να υπάρχει σύστημα ανάκτησης θερμότητας μεταξύ του απορριπτόμενου στο εξωτερικό περιβάλλον αέρα και του προσαγόμενου νωπού αέρα. Για τους υπολογισμούς της ενεργειακής απόδοσης του κτηρίου πρέπει να καθορίζονται από το σύστημα μηχανικού αερισμού ή/και εξαερισμού τα εξής τεχνικά χαρακτηριστικά: η παροχή νωπού αέρα [m3/h], η απαγωγή αέρα από τη θερμική ζώνη [m3/h], η ειδική ηλεκτρική ισχύς του ανεμιστήρα προσαγωγής αέρα [W/m3/s], η ειδική ηλεκτρική ισχύς του ανεμιστήρα απαγωγής αέρα [W/m3/s] και ο βαθμός απόδοσης του συστήματος ανάκτησης [%]. Η θερμοκρασία προσαγωγής του αέρα θεωρείται ίση με την εξωτερική θερμοκρασία της περιοχής, ενώ η θερμοκρασία απορριπτόμενου αέρα θεωρείται ίση με τη θερμοκρασία της θερμικής ζώνης, τόσο για το υπό μελέτη/επιθεώρηση κτήριο όσο και για τον κτήριο αναφοράς. Για το κτήριο αναφοράς λαμβάνεται ότι η προσαγωγή νωπού αέρα είναι ίση με τις ελάχιστες απαιτήσεις αερισμού (πίνακας 2.3.) ανά χρήση κτηρίου ή θερμικής ζώνης.
5.6.3. Κεντρικές κλιματιστικές μονάδες: Οι κεντρικές κλιματιστικές μονάδες (Κ.Κ.Μ.), είναι συστήματα που εκτός από τη μερική ή ολική κάλυψη των απαιτούμενων επιπέδων αερισμού (πίνακας 2.3.), χρησιμοποιούνται και για την κάλυψη μερικών ή ολικών θερμικών / ψυκτικών φορτίων του κτηρίου ή της θερμικής ζώνης. Σε περίπτωση που στο κλιματιζόμενο χώρο δεν υπάρχουν άλλες τερματικές μονάδες για τη θέρμανση / ψύξη των χώρων, τότε η Κ.Κ.Μ. καλύπτει όλα τα απαιτούμενα θερμικά ή και ψυκτικά φορτία (συστήματα με 100% αέρα). Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή μεθοδολογία υπολογισμού της ενεργειακής απόδοσης των κτηρίων, για την κάλυψη των φορτίων από τις Κ.Κ.Μ. ισχύουν τα εξής: Οι Κ.Κ.Μ. καλύπτουν μόνο τα φορτία (θερμικά / ψυκτικά) του απαιτούμενου νωπού αέρα, όταν λειτουργούν σε ένα κτήριο παράλληλα με άλλες τερματικές μονάδες, οι οποίες καλύπτουν τα υπόλοιπα φορτία (θερμικά / ψυκτικά) από απώλειες κελύφους κ.τ.λ. Δηλαδή οι ΚΚΜ λειτουργούν σαν μονάδες προ-κλιματισμού. Οι Κ.Κ.Μ. καλύπτουν όλα τα απαιτούμενα θερμικά /ψυκτικά φορτία: από τον απαιτούμενο νωπό αέρα, απώλειες κτηριακού κελύφους κ.τ.λ. Σε περίπτωση κεντρικών κλιματιστικών μονάδων μεταβαλλόμενης παροχής αέρα ή δυνατότητας ρύθμισης της θερμοκρασίας προσαγόμενου αέρα, η μείωση της κατανάλωσης θερμικής ή ψυκτικής ενέργειας κατά τους υπολογισμούς, λαμβάνεται υπόψη στον καθορισμό των διατάξεων αυτομάτου ελέγχου, όπως περιγράφεται στην παράγραφο 5.2. Τα τεχνικά χαρακτηριστικά λειτουργίας των Κ.Κ.Μ. ταυτοποιούνται από τις προδιαγραφές του κατασκευαστή ή από μετρήσεις ή από το σύστημα ελέγχου BEMS, εάν υπάρχει. Για τους υπολογισμούς της ενεργειακής απόδοσης του κτηρίου χρησιμοποιούνται τα εξής τεχνικά χαρακτηριστικά των Κ.Κ.Μ.: Η θερμοκρασία του προσαγόμενου αέρα για την περίοδο θέρμανσης, από την Κ.Κ.Μ. προς τον θερμαινόμενο χώρο. Κατά τη λειτουργία μιας κεντρικής μονάδας κλιματισμού στην πράξη, η θερμοκρασία προσαγωγής αέρα ρυθμίζεται τουλάχιστον 3o C πάνω από την επιθυμητή, ανάλογα με τα απαιτούμενα θερμικά φορτία του χώρου που πρέπει να καλυφθούν ή αν εφαρμόζεται προ-κλιματισμός στο θερμαινόμενο χώρο. Σύμφωνα όμως με τη μεθοδολογία των ευρωπαϊκών προτύπων, για τους υπολογισμούς της ενεργειακής απόδοσης ενός κτηρίου ως θερμοκρασία προσαγόμενου αέρα από την Κ.Κ.Μ. θα πρέπει να λαμβάνεται η επιθυμητή θερμοκρασία χώρου για τη χειμερινή περίοδο. Στο υπό μελέτη/επιθεώρηση κτήριο, όπως και στο κτήριο αναφοράς, σε όλες τις περιπτώσεις (μονάδες κλιματισμού ή προ-κλιματισμού), η θερμοκρασία προσαγόμενου αέρα από την Κ.Κ.Μ. λαμβάνεται ίση με την επιθυμητή θερμοκρασία θέρμανσης του χώρου. Η μεθοδολογία που προτείνουν τα ευρωπαϊκά πρότυπα, υπολογίζει ανάλογα την περίπτωση (προ-κλιματισμού ή κλιματισμού) την κατάλληλη σταθμισμένη θερμοκρασία προσαγόμενου αέρα, με βάση την επιθυμητή που καθορίζεται από τον μελετητή/επιθεωρητή, θεωρώντας ότι έχει γίνει σωστή διαστασιολόγηση των κεντρικών μονάδων κλιματισμού. Στην περίπτωση που οι κεντρικές μονάδες κλιματισμού ή προ- κλιματισμού, έχουν σχεδιαστεί χωρίς να διαθέτουν διατάξεις αυτομάτου ελέγχου, τότε η κατανάλωση θερμικής ενέργειας αυξάνεται, βάσει των συντελεστών που ορίζονται στην παράγραφο 5.2. Η θερμοκρασία του προσαγόμενου αέρα για την περίοδο ψύξης, από την Κ.Κ.Μ. προς τον ψυχόμενο χώρο. Κατά τη λειτουργία μιας κεντρικής μονάδας κλιματισμού στην πράξη, η θερμοκρασία προσαγωγής αέρα ρυθμίζεται τουλάχιστον 3o C κάτω από την επιθυμητή, ανάλογα με τα απαιτούμενα ψυκτικά φορτία του χώρου που πρέπει να καλυφθούν ή αν εφαρμόζεται προ-κλιματισμός στο ψυχόμενο χώρο. Σύμφωνα όμως με τη μεθοδολογία των ευρωπαϊκών προτύπων, για τους υπολογισμούς της ενεργειακής απόδοσης ενός κτηρίου ως θερμοκρασία προσαγόμενου αέρα από την Κ.Κ.Μ. θα πρέπει να λαμβάνεται η επιθυμητή θερμοκρασία χώρου για τη θερινή περίοδο. Στο υπό μελέτη/επιθεώρηση κτήριο, όπως και στο κτήριο αναφοράς, σε όλες τις περιπτώσεις (μονάδες κλιματισμού ή προ-κλιματισμού), η θερμοκρασία προσαγόμενου αέρα από την Κ.Κ.Μ. λαμβάνεται ίση με την επιθυμητή θερμοκρασία ψύξης του χώρου. Η μεθοδολογία που προτείνουν τα ευρωπαϊκά πρότυπα, υπολογίζει ανάλογα την περίπτωση (προ-κλιματισμού ή κλιματισμού) την κατάλληλη σταθμισμένη θερμοκρασία προσαγόμενου αέρα, με βάση την επιθυμητή που καθορίζεται από τον μελετητή/επιθεωρητή, θεωρώντας ότι έχει γίνει σωστή διαστασιολόγηση των κεντρικών μονάδων κλιματισμού. Στην περίπτωση που οι κεντρικές μονάδες κλιματισμού ή προ- κλιματισμού, έχουν σχεδιαστεί χωρίς να διαθέτουν διατάξεις αυτομάτου ελέγχου, τότε η κατανάλωση ψυκτικής ενέργειας αυξάνεται, βάσει των συντελεστών που ορίζονται στην παράγραφο 5.2. Η παροχή κλιματιζόμενου αέρα από την Κ.Κ.Μ. στον κλιματιζόμενο χώρο σε (m3 /sec), για την χειμερινή ή/και για τη θερινή περίοδο. Για τους υπολογισμούς λαμβάνεται η παροχή που καταγράφεται στην επιθεώρηση ή αναφέρεται στις προδιαγραφές λειτουργίας της Κ.Κ.Μ. Το κτήριο αναφοράς ως παροχή κλιματιζόμενου αέρα λαμβάνει τις ελάχιστες απαιτήσεις της παραγράφου 2 (πίνακας 2.3.) για τον σύνολο των ΚΚΜ. Το ποσοστό νωπού αέρα που προσάγει η Κ.Κ.Μ. ή/και το ποσοστό ανακυκλοφορίας, για τη χειμερινή ή/και τη θερινή περίοδο. Για τους υπολογισμούς λαμβάνεται το ποσοστό ανακυκλοφορίας που καταγράφεται στην επιθεώρηση ή αναφέρεται στις προδιαγραφές λειτουργίας της Κ.Κ.Μ. Το κτήριο αναφοράς ως παροχή κλιματιζόμενου αέρα λαμβάνει τις ελάχιστες απαιτήσεις της παραγράφου 2 (πίνακας 2.3.) για τον σύνολο των ΚΚΜ. Ο βαθμός απόδοσης του εναλλάκτη θερμότητας που διαθέτει η Κ.Κ.Μ. Στην περίπτωση ανάκτησης θερμότητας από τον απορριπτόμενο αέρα εκτιμάται ο τύπος και η απόδοση του εναλλάκτη θερμότητας αέρος - αέρος. Ενδεικτική τιμή 50 - 70%. Για το κτήριο αναφοράς ο βαθμός απόδοσης εναλλάκτη είναι 50%. Το πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ 15241 λαμβάνει υπόψη την ανάκτηση θερμότητας μόνο στην περίπτωση που δεν υπάρχει ανακυκλοφορία αέρα, δηλαδή όταν το ποσοστό νωπού αέρα είναι 100%. Για τους υπολογισμούς της ενεργειακής απόδοσης κτηρίων στην περίπτωση που γίνεται ανάκτηση θερμότητας με μερική ανακυκλοφορία του αέρα, η οποία είναι η συνήθης κατάσταση λειτουργίας των Κ.Κ.Μ., γίνεται χρήση ενός λειτουργικού συντελεστή ανάκτησης θερμότητας (nhe_total) που υπολογίζεται ανάλογα με το ποσοστό ανακυκλοφορίας του αέρα απαγωγής R και το βαθμό απόδοσης (συντελεστής ανάκτησης θερμότητας) του εναλλάκτη nhe, σύμφωνα με την ακόλουθη σχέση: nhe_ total = R + nhe * (1 - R) [4.14.] Η ειδική υγρασία του αέρα που προσάγεται στο χώρο από την Κ.Κ.Μ. Η ειδική υγρασία υπολογίζεται από το ψυχρομετρικό διάγραμμα με βάση την επιθυμητή σχετική υγρασία και τη θερμοκρασία θέρμανσης του χώρου και αναφέρεται στη μελέτη σχεδιασμού της μονάδας. Σε περίπτωση μη ύπαρξης μελέτης, η ειδική υγρασία του προσαγόμενου αέρα από την Κ.Κ.Μ. προς το χώρο λαμβάνεται για τους υπολογισμούς ίση με 7 (g/kg). Η απόδοση του συστήματος ανάκτησης υγρασίας στην Κ.Κ.Μ., εάν είναι διαθέσιμο. Σε περίπτωση μη ανάκτησης υγρασίας η απόδοση του συστήματος ανάκτησης υγρασίας λαμβάνει την τιμή 0. Η ειδική ηλεκτρική ισχύς του ανεμιστήρα σε kW/m3 /s, δηλαδή η ηλεκτρική ισχύς ανά μονάδα παρεχόμενου αέρα. Ενδεικτικές τιμές 0,5 -2,5 kW/m3 /s για απλές Κ.Κ.Μ. και 2,5-6,5 kW/m3 /s για σύνθετα συστήματα Κ.Κ.Μ., με εναλλάκτες και πολυβάθμια φίλτρα (π.χ. για χώρους νοσοκομείων). Η αύξηση θερμοκρασίας αέρα (ΔΤ) λόγω ανεμιστήρα ή/και φίλτρων σε Κ. Είναι η αύξηση της θερμοκρασίας του αέρα, λόγω της ροής του μέσω του ανεμιστήρα ή των φίλτρων και εξαρτάται από τη θέση του κινητήρα μέσα στην ροή του αέρα. Για τους υπολογισμούς καθορίζεται η αύξηση της θερμοκρασία ΔΤ = 1 K. Ο χρόνος λειτουργίας της Κ.Κ.Μ. για κάθε περίοδο λειτουργίας: θέρμανσης ή/και ψύξης, ο οποίος λαμβάνεται ίσος με τον χρόνο λειτουργίας του κτηρίου.
Πίνακας 11.3. Κεντρικές Κλιματιστικές Μονάδες (Κ.Κ.Μ.): Κλιματιστική μονάδα (Κ.Μ.) είναι το συγκρότημα συσκευών και μηχανημάτων επεξεργασίας αέρα, προκειμένου αυτός να προσαχθεί στους κλιματιζόμενους χώρους στις κατά περίπτωση επιβαλλόμενες συνθήκες : - θερμοκρασίας, - υγρασίας, - καθαρότητας. Είναι σημαντικό να διευκρινισθεί πως οι ΚΜ δεν παράγουν θερμότητα ή ψύξη. Τα «στοιχεία» (βλ. παρακάτω) των Κ.Μ. δέχονται έτοιμο θερμό ή ψυχρό νερό που έχει παραχθεί αλλού (π.χ. από λέβητες, ψύκτες, αντλίες θερμότητας) ή ψυκτικό μέσο, που χρησιμοποιούν για να επεξεργαστούν τον αέρα. Τα συνήθη βασικά στάδια επεξεργασίας του αέρα σε μια κλιματιστική μονάδα είναι τα εξής : Επιστροφή (χρησιμοποιημένου) αέρα από τους χώρους και προώθησή του για πλήρη ή μερική ανακυκλοφορία του πάλι στους χώρους, αφού προηγηθεί η επεξεργασία των επόμενων σταδίων, ή πλήρης απόρριψή του στο περιβάλλον. Αναρρόφηση φρέσκου («νωπού») αέρα περιβάλλοντος για να καλυφθεί η ποσότητα επιστρεφόμενου αέρα που απορρίφθηκε στο περιβάλλον. Φίλτρανση του νωπού και του αέρα επιστροφής και μίξη τους για περαιτέρω επεξεργασία. Ανάλογα με την εφαρμογή, η φίλτρανση μπορεί να είναι από απλή μηχανική συγκράτηση σωματιδίων μέχρι βιολογική αποστείρωση του προς ανακυκλοφορία στους χώρους αέρα (π.χ. χειρουργεία). Θέρμανση και ύγρανση του αέρα (την περίοδο θέρμανσης) και ανακυκλοφορία του στους χώρους, ή Ψύξη και αφύγρανση του αέρα (την περίοδο ψύξης αλλά και ενίοτε την περίοδο θέρμανσης σε αρκετές περιπτώσεις). Σε πολλές περιπτώσεις (π.χ. όταν ο επιστρεφόμενος από τους χώρους αέρας είναι πολύ «υγρός», μεταφέρει δηλαδή σχετικά μεγάλο «λανθάνον» φορτίο), απαιτείται και αναθέρμανση του αέρα αμέσως μετά την αφύγρανσή του και πριν την ανακυκλοφορία του στους χώρους. Να σημειωθεί πως ήδη σε πολλές υφιστάμενες εφαρμογές, αλλά και υποχρεωτικά πλέον σε όλες σχεδόν τις νέες εγκαταστάσεις, στις περιπτώσεις αναρρόφησης νωπού αέρα από το περιβάλλον, πριν την προώθησή του για επεξεργασία, παρεμβάλλεται εναλλάκτης ανάκτησης θερμότητας του απορριπτόμενου αέρα, ώστε οι συνθήκες του εισερχόμενου νωπού αέρα (κατά κύριο λόγο η θερμοκρασία αλλά και η υγρασία του) να είναι πιο ήπιες, πιο κοντά δηλαδή στις επιθυμητές συνθήκες χώρων. Η ανάκτηση θερμότητας είναι πολύ σημαντική διεργασία γιατί προκύπτει εξοικονόμηση ενέργειας που κυμαίνεται μεταξύ 35-60%, αλλά σε ειδικές περιπτώσεις μπορεί να φτάσει και το 80-90% του συνολικού (αισθητού και λανθάνοντος) φορτίου του νωπού αέρα. Το φορτίο νωπού με τη σειρά του είναι σημαντικό ποσοστό του συνολικού φορτίου μιας Κ.Κ.Μ. (σε δυσμενή κλίματα μπορεί να είναι και μεγαλύτερο από το 60% του συνολικού φορτίου της Κ.Κ.Μ.). Η απόδοση της ανάκτησης επηρεάζεται από αρκετές παραμέτρους: - την εποχή (θέρμανση ή ψύξη), - τις κλιματικές συνθήκες. - το είδος του εναλλάκτη (π.χ. πλακοειδής, ομορροής ή αντιρροής, τροχός-enthalpy wheel, χρήσης προσροφητικών υλικών-desiccants, σταδίων ανάκτησης κ.λπ..). Μια κλιματιστική μονάδα μπορεί να είναι και τοπική, μέσα στους κλιματιζόμενους χώρους (π.χ. σε ψευδοροφή, σε ντουλάπι κ.λπ..), ωστόσο οι μεγάλες μονάδες, οι «Κεντρικές Κλιματιστικές Μονάδες – ΚΚΜ» συνήθως είναι ογκώδεις και τοποθετούνται σε ελεύθερα δώματα, ακάλυπτους χώρους κ.λπ.. Τα βασικά μηχανήματα μια κλιματιστικής μονάδας είναι τα εξής : Ο ανεμιστήρας επιστροφής αέρα από τους χώρους (μπορεί και να μην υπάρχει, ανάλογα με το είδος της μονάδας και τις επεξεργασίες που συμβαίνουν σε αυτήν). Το κιβώτιο μίξης όπου διαμορφώνεται το μίγμα επιστρεφόμενου από τους χώρους αέρα, η είσοδος νωπού αέρα και η απόρριψη στο περιβάλλον όλου ή μέρους του επιστρεφόμενου αέρα. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται χειροκίνητα ή ηλεκτροκίνητα διαφράγματα ρύθμισης παροχής (volume dampers). Ο εναλλάκτης ανάκτησης θερμότητας από τον απορριπτόμενο αέρα επιστροφής από τους χώρους προς τον εισερχόμενο στη μονάδα νωπό αέρα. Τα φίλτρα. Τα στοιχεία θέρμανσης / ψύξης του αέρα (με εργαζόμενο μέσο συνηθέστερα νερό ή σπανιότερα ψυκτικό μέσο). Τα στοιχεία ύγρανσης του αέρα (συνήθως με νερό, προθερμασμένο νερό ή ατμό) – Σε μικρές (τοπικές) κλιματιστικές μονάδες ύγρανση του αέρα μπορεί να μην εφαρμόζεται. Στην περίπτωση αυτή η μονάδα ουσιαστικά είναι μια απλή μονάδα ανεμιστήρα-στοιχείου (FCU) και όχι «κλιματιστική» (αφού ο «κλιματισμός» παραπέμπει σε πλήρη επεξεργασία του αέρα και όχι μόνο σε θερμοκρασιακή επεξεργασία). Τα στοιχεία αναθέρμανσης (όπου απαιτείται) του ανακυκλοφορούντος (προσαγόμενου) στους χώρους αέρα (συνήθως νερού ή ηλεκτρικά). Ο ανεμιστήρας προσαγωγής. Στην κεντρική κλιματιστική μονάδα (Κ.Κ.Μ.) εισάγεται (συνήθως) καθαρός εξωτερικός νωπός αέρας, ο οποίος αυτούσιος (μονάδες νωπού) ή αναμιγνυόμενος (μονάδες ανακυκλοφορίας) με επιστρεφόμενο από τους χώρους αέρα, αφού περάσει από διάφορα στάδια επεξεργασίας όπως προαναφέρθηκε, προσάγεται μέσω δικτύου αεραγωγών στους κλιματιζόμενους χώρους και αποδίδεται σε αυτούς μέσω τερματικών στομίων. Στις περισσότερες εφαρμογές ο χρησιμοποιημένος πλέον αέρας επιστρέφει πάλι, μέσω δικτύου στομίων και αεραγωγών επιστροφής, στην Κ.Κ.Μ. όπου αναμιγνύεται με τον εξωτερικό φρέσκο (νωπό) αέρα. Ο ανεμιστήρας προσαγωγής του κλιματισμένου αέρα στους χώρους είναι βασική συσκευή και υπάρχει σε κάθε κλιματιστική μονάδα. Ο ανεμιστήρας επιστροφής δεν υπάρχει στις περιπτώσεις που ο χρησιμοποιημένος αέρας δεν επιστρέφει στην Κ.Κ.Μ. (πρόκειται δηλαδή για μονάδα 100% νωπού) ή σε περιπτώσεις που οι απώλειες πίεσης και η διάταξη της Κ.Κ.Μ. επιτρέπει την πλήρη κυκλοφορία του αέρα σε όλον τον προαναφερόμενο κύκλο μόνο με έναν ανεμιστήρα. Ωστόσο, ακόμη και στις περιπτώσεις μονάδων 100% νωπού, ο ανεμιστήρας επιστροφής πλέον είναι συνήθως απαραίτητος όταν υπάρχει και εναλλάκτης ανάκτησης θερμότητας ή/και κιβώτιο μίξης. Η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας στις Κ.Κ.Μ. είναι σημαντική, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις μεγάλων δικτύων προσαγωγής-επιστροφής και μεγάλων παροχών. Για τον λόγο αυτό, η ισχύς των ανεμιστήρων των μονάδων είναι σημαντική παράμετρος. Να σημειωθεί εδώ πως η απόδοση (άρα και η κατανάλωση ενέργειας) των ανεμιστήρων δεν είναι σταθερή, αλλά συνάρτηση του «σημείου λειτουργίας» του ανεμιστήρα, δηλαδή του συνδυασμού παροχής (m3 /h ή m3 /s) και πίεσης (Pa ή mm Υ.Σ. κ.λπ..) Για κάθε θερμική ζώνη και κάθε Κ.Κ.Μ. ή απλή μονάδα αερισμού (προσαγωγή αέρα στους χώρους) ή εξαερισμού (απαγωγή αέρα από τους χώρους), απαιτείται η καταγραφή και ο καθορισμός των εξής τεχνικών χαρακτηριστικών: α/α Θερμικής ζώνης. Καταγράφεται ο αύξων αριθμός της θερμικής ζώνης. α/α Κ.Κ.Μ. Καταγράφεται ο αύξων αριθμός της Κ.Κ.Μ. Δεν απαιτούνται κατά την ηλεκτρονική καταχώρηση, αλλά χρησιμοποιούνται στο έντυπο για την καλύτερη οργάνωση των συλλεγόμενων πληροφοριών. Θέρμανση. Καταγράφεται σαν ενεργό το τμήμα θέρμανσης της Κ.Κ.Μ., επιλέγοντας το αντίστοιχο σύμβολο ελέγχου (checkbox). Επιλέγεται όταν η μονάδα διαθέτει στοιχείο θέρμανσης του αέρα. Ψύξη. Καταγράφεται σαν ενεργό το τμήμα ψύξης της Κ.Κ.Μ., επιλέγοντας το αντίστοιχο σύμβολο ελέγχου. (checkbox). Επιλέγεται όταν η μονάδα διαθέτει στοιχείο ψύξης του αέρα. Ύγρανση. Καταγράφεται σαν ενεργό το τμήμα ύγρανσης της ΚΚΜ, επιλέγοντας το αντίστοιχο σύμβολο ελέγχου (checkbox). Επιλέγεται, όταν η μονάδα διαθέτει στοιχείο ύγρανσης του αέρα. Παροχή αέρα (m3 /h). Καταγράφεται η ονομαστική (σε συνθήκες σχεδιασμού) παροχή του κλιματιζόμενου αέρα, ξεχωριστά για την χειμερινή και την θερινή περίοδο λειτουργίας της Κ.Κ.Μ. Δεν είναι απαραίτητο η ονομαστική παροχή σε χειμερινή (θέρμανση) και θερινή (ψύξη) λειτουργία να ταυτίζονται. Ανακυκλοφορία αέρα (R). Καταγράφεται ο συντελεστής ανακυκλοφορίας του προσαγόμενου αέρα στην θερμική ζώνη, ξεχωριστά για τη χειμερινή και τη θερινή περίοδο, δηλαδή το ποσοστό του επιστρεφόμενου από τους χώρους – χρησιμοποιημένου – αέρα που – αφού υποστεί επεξεργασία (κλιματιστεί) – επαναπροσάγεται στους χώρους. Όταν, το σύνολο του επιστρεφόμενου αέρα επαναπροσάγεται στους χώρους, τότε η ανακυκλοφορία λαμβάνει την τιμή ίση με την μονάδα (1). Αντίθετα, όταν η μονάδα λειτουργεί με 100% νωπό αέρα, τότε η ανακυκλοφορία λαμβάνει τιμή ίση με το μηδέν. Ειδικές διευκρινίσεις για την ποσότητα νωπού αέρα : Σε κτήρια του τριτογενούς τομέα, για κάθε ζώνη ξεχωριστά, αν το σύνολο της ποσότητας του νωπού αέρα από τις Κ.Κ.Μ. ή/και τα συστήματα αερισμού, διαφέρει από το καθοριζόμενο στον πίνακα 2.3 της Τ.Ο.Τ.Ε.Ε. 20701-1, είναι όμως εντός των καθοριζομένων από τα ισχύοντα πρότυπα και κανονισμούς διαστασιολόγησης εγκαταστάσεων αερισμού ορίων, τεκμηριωμένα από σχετική συνοδευτική έκθεση/μελέτη, τότε στα σχετικά πεδία του λογισμικού θα εισαχθεί η τιμή παροχής που αντιστοιχεί στον πίνακα 2.3 με τα πραγματικά χαρακτηριστικά της εγκατάστασης. Κατά τη θεώρηση αυτή, η απομείωση ή προσαύξηση της παροχής νωπού αέρα γίνεται ομοιόμορφα (με το ίδιο ποσοστό) σε όλες τις Κ.Κ.Μ. και τα συστήματα μηχανικού αερισμού της θερμικής ζώνης. Αντίθετα, αν η συνολική παροχή αέρα είναι ατεκμηρίωτα ή αντίθετα από τους ισχύοντες κανονισμούς και πρότυπα αερισμού διαφορετική από την καθοριζόμενη στον πίνακα 2.3, τότε : α) αν είναι μικρότερη, στα αντίστοιχα πεδία του λογισμικού, θα δηλωθεί θεωρητική μονάδα αερισμού με παροχή την υπολειπόμενη μέχρι την καθοριζόμενη στον πίνακα 2.3 ποσότητα, μηδενική ανάκτηση (Q=0) και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά ίδια με αυτά του κτηρίου αναφοράς, β) αν είναι μεγαλύτερη, στο σχετικό πεδίο του λογισμικού των υφισταμένων Κ.Κ.Μ. και μονάδων αερισμού, θα δηλωθεί το σύνολο της παροχής με τα χαρακτηριστικά της υφιστάμενης εγκατάστασης. Επιπλέον, διευκρινίζεται πως η προαναφερόμενη περίπτωση (α) καλύπτει και την περίπτωση πλήρους απουσίας συστήματος μηχανικού αερισμού. Στην περίπτωση αυτή δηλαδή, δηλώνεται στο λογισμικό η καθοριζόμενη από τον πίνακα 2.3 παροχή νωπού αέρα, με Q=0 και τα λοιπά στοιχεία ίδια με αυτά του κτηρίου αναφοράς. Ανάκτηση θερμότητας. Καταγράφεται το ποσοστό της αισθητής θερμικής ενέργειας που απορροφά ο εισερχόμενος νωπός αέρας, μέσω εναλλάκτη θερμότητας από τον απορριπτόμενο αέρα της ζώνης, ξεχωριστά για την χειμερινή και την θερινή περίοδο. Κατά την ηλεκτρονική καταχώρηση εισάγεται ο συντελεστής ανάκτησης θερμότητας με τιμές μηδέν (0) έως ένα (1). Ανάκτηση υγρασίας (%). Καταγράφεται ο συντελεστής ανάκτησης υγρασίας από τον απορριπτόμενο αέρα της ζώνης. Κατά την ηλεκτρονική καταχώρηση εισάγεται ο συντελεστής ανάκτησης υγρασίας με τιμές μηδέν (0) έως ένα (1). Ειδική απορρόφηση ισχύος [(kW.s)/m3 ]. Καταγράφεται η συνολική ενιαία ειδική ονομαστική ισχύς Event των ανεμιστήρων προσαγωγής και επιστροφής (εάν υπάρχει) κάθε Κ.Κ.Μ. / μονάδας αερισμού. Σε περίπτωση που η Κ.Κ.Μ. έχει ανεμιστήρα προσαγωγής και επιστροφής, κατά την ηλεκτρονική καταχώρηση θα δηλώνεται σε δυο γραμμές ως εξής: α) Γραμμή προσαγωγής με την παροχή (F) προσαγωγής και την αντίστοιχη ειδική ισχύ (Event= kW ανεμιστήρα προσαγωγής / παροχή αέρα προσαγωγής) και, β) Γραμμή επιστροφής με τα αντίστοιχα πεδία (Event = kW ανεμιστήρα επιστροφής / παροχή αέρα επιστροφής). Η ανακυκλοφορία R και η ανάκτηση Q θα δηλώνονται στη γραμμή προσαγωγής, έτσι ώστε η υπολογιζόμενη ποσότητα νωπού αέρα να είναι αυτή που πρέπει να δηλωθεί (βλ. παραπάνω), ενώ στη γραμμή επιστροφής η ανακυκλοφορία θα έχει πάντα την τιμή R=1 (ώστε να μην υπολογίζεται επιπλέον ποσότητα νωπού αέρα, οπότε και θα αδικείτο το εξεταζόμενο κτήριο). Όταν δεν υπάρχουν στοιχεία για τους ανεμιστήρες της Κ.Κ.Μ. δηλώνονται τα ίδια στοιχεία με αυτά του κτηρίου αναφοράς (κατά περίπτωση, δηλαδή παροχή αέρα σύμφωνα με τον πίνακα 2.3 της ΤΟΤΕΕ-20701-1/2017, ειδική απορρόφηση ισχύος 1,5 (kW.s)/m³ για κάθε ανεμιστήρα και εφόσον υπάρχει εναλλάκτης, συντελεστής ανάκτησης 0,5. Αν δεν υπάρχει εναλλάκτης, ο συντελεστής ανάκτησης θα είναι μηδέν). Αντίθετα, όταν δεν υπάρχουν στοιχεία για τον έναν μόνο ανεμιστήρα, τότε θα δηλώνεται για αυτόν η μεγαλύτερη τιμή μεταξύ αυτής του κτηρίου αναφοράς (κατά περίπτωση) και αυτή του άλλου ανεμιστήρα τόσο για την παροχή όσο και για την ειδική απορρόφηση ισχύος. Ειδικά φίλτρα. Καταγράφεται η ύπαρξη ειδικών ή απόλυτων ή τρίτης βαθμίδας φίλτρων, επιλέγοντας το αντίστοιχο σύμβολο ελέγχου. Κόστος (€). Καταγράφεται το συνολικό κόστος επένδυσης (υλικά, εργασίες κ.τ.λ.) από επεμβάσεις εξοικονόμησης ενέργειας στην συγκεκριμένη Κ.Κ.Μ. (π.χ. αντικατάσταση μονάδων κ.ά.). Το κόστος επέμβασης εισάγεται μόνο στην περίπτωση της διαμόρφωσης σεναρίων για επεμβάσεις εξοικονόμησης ενέργειας.
Πίνακας 11.4. Συστήματα μηχανικού αερισμού / εξαερισμού: Η περίπτωση των συστημάτων μηχανικού αερισμού / εξαερισμού είναι ουσιαστικά ή ίδια με αυτή των Κ.Κ.Μ. αλλά πολύ απλουστευμένη. Συγκεκριμένα, σε σχέση με τις Κ.Κ.Μ. ο ενεργειακός επιθεωρητής έχει να συμπληρώσει τα ίδια ακριβώς πεδία στην καρτέλα δεδομένων, αλλά με κάποιες τιμές να είναι πάντα ίδιες : - Τα σύμβολα θέρμανσης / ψύξης (checkboxes) θα είναι πάντα μη επιλεγμένα αφού δεν γίνεται θερμοκρασιακή επεξεργασία του αέρα. - Η ανακυκλοφορία R θα δηλώνεται με τιμή μηδέν (0), αφού όλος ο επιστρεφόμενος αέρας απορρίπτεται στα συστήματα αερισμού / εξαερισμού. - Δεν υπάρχει το θέμα «διπλής» καταχώρησης (γραμμή προσαγωγής – γραμμή επιστροφής), αφού η κάθε γραμμή καταχώρησης αφορά σε ένα μόνο δίκτυο με έναν ανεμιστήρα (αερισμού ή εξαερισμού). Επισημαίνεται ωστόσο, πως αν πρόκειται για δίκτυο αερισμού / εξαερισμού με ενιαία – compact μονάδα ανάκτησης θερμότητας, τότε υπάρχουν δύο ανεμιστήρες και με δυνητικά ελαφρώς διαφορετικές παροχές (μέχρι και 10%), τότε θα πρέπει να συμπληρωθεί η ανάκτηση Q (που γενικά έχει άλλη τιμή σε θέρμανση και άλλη σε ψύξη), καθώς και η τιμή Event που αντιστοιχεί στην ονομαστική παροχή προσαγωγής. Συνήθως οι μονάδες αυτές έχουν σχετικά μικρές παροχές (μέχρι 2-3.000 m3 /h) και όχι μόνιμη λειτουργία (αφού το χειριστήριο είναι συνήθως εντός των χώρων κάλυψης, ελεγχόμενο άμεσα από τους χρήστες). Εν προκειμένω, αν υπάρχουν τέτοιες μονάδες κεντρικά ελεγχόμενες, ο ενεργειακός επιθεωρητής μπορεί να ακολουθήσει την ίδια διαδικασία αναλυτικής καταχώρησης που περιεγράφηκε στην ενότητα 11.3, με ξεχωριστή καταχώρηση για τα δίκτυα προσαγωγής / απαγωγής. α/α Θερμικής ζώνης. Καταγράφεται ο αύξων αριθμός της θερμικής ζώνης. α/α Συστήματος. Ο αύξων αριθμός του συστήματος. Δεν απαιτούνται κατά την ηλεκτρονική καταχώρηση, αλλά χρησιμοποιούνται στο έντυπο για την καλύτερη οργάνωση των συλλεγόμενων πληροφοριών. Προσαγωγή νωπού αέρα (m3 /h). Καταγράφεται η παροχή του νωπού (χωρίς θερμική επεξεργασία πλην της ανάκτησης αν υπάρχει) αέρα. Ισχύς ανεμιστήρα (kW). Καταγράφεται η ονομαστική ισχύς των ανεμιστήρων προσαγωγής και απαγωγής αέρα. Ειδική απορρόφηση ισχύος [(kW.s)/m3 ]. Καταγράφεται η ειδική απορρόφηση βάσει της συνολικής ονομαστικής ισχύος των ανεμιστήρων προσαγωγής και απαγωγής (όποιοι υπάρχουν), προς την παροχή αέρα προσαγωγής. Κατά την ηλεκτρονική καταχώρηση, ο ενεργειακός επιθεωρητής θα περιγράψει ξεχωριστά τα δίκτυα προσαγωγής και απαγωγής νωπού αέρα. Αν μεταξύ των δικτύων προσαγωγής και απαγωγής υπάρχει εναλλάκτης, θα καταχωρείται στο δίκτυο προσαγωγής Ανακυκλοφορία αέρα. Καταγράφεται πάντα η τιμή μηδέν (0). Σε ό,τι αφορά στις πραγματικές ποσότητες νωπού αέρα και τη σχέση τους με τις επιβαλλόμενες από τον πίνακα 2.3 της ΤΟΤΕΕ 20701-1, ισχύουν τα ίδια που περιεγράφηκαν αναλυτικά στην περίπτωση των Κ.Κ.Μ. Ανάκτηση θερμότητας (%). Καταγράφεται το ποσοστό της αισθητής θερμικής ενέργειας που απορροφά ο εισερχόμενος αέρας, μέσω εναλλάκτη θερμότητας από τον απορριπτόμενο αέρα της ζώνης, για την χειμερινή και την θερινή περίοδο. Όταν δεν υπάρχουν στοιχεία για τους ανεμιστήρες εξαερισμού δηλώνονται τα ίδια στοιχεία με αυτά του κτηρίου αναφοράς (κατά περίπτωση, δηλαδή παροχή αέρα σύμφωνα με τον πίνακα 2.3, ειδική απορρόφηση ισχύος 1 (kW.s)/m³ για κάθε ανεμιστήρα και εφόσον υπάρχει εναλλάκτης συντελεστής ανάκτησης 0,5. Αν δεν υπάρχει εναλλάκτης, ο συντελεστής ανάκτησης θα είναι μηδέν). Αντίθετα, όταν δεν υπάρχουν στοιχεία για τον έναν μόνο ανεμιστήρα (προσαγωγής ή απαγωγής), τότε θα δηλώνεται για αυτόν η μεγαλύτερη τιμή μεταξύ αυτής του κτηρίου αναφοράς (κατά περίπτωση) και αυτή του άλλου ανεμιστήρα τόσο για την παροχή όσο και για την ειδική απορρόφηση ισχύος. Αν στο εξεταζόμενο κτήριο δεν υπάρχει σύστημα μηχανικού αερισμού / εξαερισμού θεωρείται ότι διαθέτει με παροχή αέρα σύμφωνα με τον πίνακα 2.3 της ΤΟΤΕΕ 20701-1, χωρίς ανάκτηση θερμότητας (Q=0) και ειδική απορρόφηση ισχύος 1 (kW.s)/m³ Κόστος (€). Καταγράφεται το συνολικό κόστος επένδυσης (υλικά, εργασίες κ.τ.λ.) από επεμβάσεις εξοικονόμησης ενέργειας στην συγκεκριμένη μονάδα (π.χ. αντικατάσταση μονάδων). Το κόστος επέμβασης εισάγεται μόνο στην περίπτωση της διαμόρφωσης σεναρίων για επεμβάσεις εξοικονόμησης ενέργειας. Κατά την ηλεκτρονική καταχώρηση, τα στοιχεία του συστήματος μηχανικού αερισμού / εξαερισμού εισάγονται στην οθόνη της Κ.Κ.Μ., ορίζοντας ως ανενεργά τα τμήματα θέρμανσης, ψύξης και ύγρανσης.
.
.
Διάβασε επίσης:
Η Kemioteko Engineering δημιουργήθηκε ως απόσταγμα εμπειριών 14 ετών στην αδειοδότηση, κατασκευή και λειτουργία δημόσιων τεχνικών έργων και 8 ετών στο ελεύθερο επάγγελμα του μελετητή μηχανικού με εξειδίκευση στην αδειοδότηση και λειτουργία επιχειρήσεων. Αποστολή της Kemioteko Engineering - Χατζηλιόντος Ι. Χριστόδουλος είναι η δημιουργία πελατών, οπαδών της, βαθειά ικανοποιημένων, που θέλουν να κάνουν διαχρονικά τα σωστά πράγματα με τους κατάλληλους συνεργάτες.
Μητρώο Αξιολογητών ΓΓΕΤ- No 14856/95711/08-06-17
